6 ciekawostek o Drawieńskim Parku Narodowym

niedziela, 29 października 2023 6 min.

Artykuł redakcyjny

Drawieński Park Narodowy powstał w 1990 roku. Zlokalizowany jest na obszarze 3 województw: lubuskiego, wielkopolskiego i pomorskiego. Jego powierzchnia wynosi 11 531,95 ha, z czego ponad 1391,62 ha podlega ścisłej ochronie. Swoim kształtem przypomina on literę V. W jego skład wchodzą doliny dwóch rzek – Drawy i jej dopływ Płociczna.

zdjęcie: schutterstock.com

Ponadto przepływają przez ten obszar mniejsze rzeki: Slopica, Korytnica, Runica, Cieszyna, Moczel i Sucha. Na terenie Parku znajduje się ponad 20 jezior. Największym z nich jest Ostrowiec, najgłębszym Dubie, najczystszym Pecnik Duży, a najciekawszym przyrodniczo – jezioro Czarne.

Ponad 80% powierzchni stanowią lasy. Przeważają bory sosnowe, będące pozostałością po prowadzonej niegdyś gospodarce leśnej. Na terenie parku wytyczono ponad 100 kilometrów szlaków pieszych, którymi mogą poruszać się również rowerzyści.

Jakie atrakcje czekają na turystów w Drawieńskim Parku Narodowym? Co warto wiedzieć o samym Parku?

1. Ścieżka geologiczna

To szlak tematyczny związany z elementami przyrody nieożywionej, z którymi nieodłącznie wiąże się krajobraz Parku. Wiedzie częściowo wzdłuż ścieżki dydaktycznej „Drawnik”, gdzie umieszczono dodatkowo tablice informujące o geologii i rozwoju rzeźby terenu regionu. Na trasie można nie tylko podziwiać ciekawe formacje skalne, ale również dowiedzieć się, jaki jest skład skał znajdujących się na terenie parku i skąd one się tam wzięły.

Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów krajobrazu parku jest kanion Drawy, który wyrzeźbił lodowiec. Wśród innych pozostałości lodowca znajduje się także imponujący Wydrzy Głaz, który jest jednym z największych tego typu skalnych bloków w Polsce. Teren parku to także jedna z wielu naturalnych galerii rzeźby pozostawionej przez lodowiec kontynentalny, wśród których warto wymienić polodowcowe rynny z pięknymi jeziorami oraz wzniesienia morenowe.

2. Ścieżki dydaktyczne

Na terenie Parku wyznaczono 5 ścieżek, różniących się długością i walorami przyrodniczymi. Łączy je jedno – oznaczone są białym kwadratem z zieloną choinką.

Ścieżka dydaktyczna „Drawnik”

O długości 3,8 km., rozpoczynająca się przy wiacie edukacyjnej „Drawnik” i wiodąca wzdłuż Drawy po jej obu brzegach.

Ścieżka dydaktyczna „Barni”

Jej długość wynosi ok. 7 km, wiedzie od wsi Barnimie wzdłuż doliny Drawy i dawnego traktu handlowego, tzw. Drogi Solnej, do wsi Zatom.

Ścieżka dydaktyczna „Międzybór”

Ma charakter pętli o łącznej długości około 6 km i zaczyna się (oraz kończy) przy leśniczówce „Międzybór”, położonej przy drodze z Drawna do Zatomia. Ścieżka prowadzi wzdłuż wysokich brzegów Drawy mijając po drodze m.in. cenne uroczyska przyrodnicze, m.in. tzw. tragankowe urwisko.

Ścieżka dydaktyczna „Głusko”

Położona w południowych krańcach DPN poprowadzona jest pętlą w okolicach wsi Głusko oraz zabytkowej elektrowni wodnej „Kamienna”, Ponad pięciokilometrowa trasa wiedzie do miejsc związanych z dawną działalnością leśnych hut szkła.

Ścieżka dydaktyczna „Jezioro Ostrowieckie”

O długości 6,5 km poprowadzona jest malowniczo wzdłuż brzegów największego parkowego jeziora – Ostrowieckiego. Swoją trasą obejmuje m.in. unikatowy w skali tej części kraju ponor (naturalny odpływ wód do wnętrza ziemi), zabytkowe zabudowania osady Ostrowite oraz pozostałości dawnej węgorni.

3. Jezioro Ostrawiec i Jezioro Czarne

Skarbem tego Parku są również jeziora. Największe i najbardziej urozmaicone krajobrazowo jest jezioro Ostrowiec, ale najciekawsze jest jezioro Czarne, które powstało 10 tys. lat temu po wytopieniu się olbrzymiego kawałka lodu odseparowanego od cofającego się lodowca. Jezioro nie ma odpływu, na dodatek położone jest w głębokiej niecce, co powoduje, że wiejące wiatry nigdy nie mieszają wód jeziora do samego dna, a poniżej głębokości 13 metrów jezioro jest praktycznie martwe, żyją tam tylko beztlenowe bakterie. Stąd ciemny kolor wody i wysoka, 7-metrowa jej przejrzystość. W Parku jest 20 jezior o różnym charakterze: dystroficznym, eutroficznym i mezotroficznym.

4. Wyjątkowa roślinność

Drawieński Park Narodowy to miejsce, gdzie występuje wiele gatunków roślin chronionych, które stanowią wartość przyrodniczą parku i są objęte ochroną prawną. W tym parku rośliny są pod ochroną, ponieważ są to gatunki rzadkie, unikatowe i zagrożone wyginięciem, a ich ochrona jest niezbędna do zachowania różnorodności biologicznej i ekologicznej parku.

Ochrona tych roślin jest bardzo ważna, ponieważ ich utrata lub zniszczenie mogłoby wpłynąć negatywnie na ekosystem parku i zagrozić zachowaniu bioróżnorodności. Dlatego też, w Drawieńskim Parku Narodowym prowadzone są działania zmierzające do ochrony tych gatunków, takie jak na przykład monitorowanie ich stanu populacji oraz edukacja turystów i mieszkańców regionu w zakresie ochrony przyrody.

Wśród roślin chronionych znajdują się między innymi storczyki, widłaki, rosiczki, żurawina drobnolistkowa, chamedafne północna, turzyca bagienna, wawrzynek wilczełyko, grążel żółty, lilia złotogłów, kłoć wiechowata, grzybień biały oraz jarząb brekinia.

5. Idealne miejsce na kajaki

Spływy kajakowe Drawą od wielu lat cieszą się wielką popularnością zarówno wśród naszych rodzimych jak i zagranicznych kajakarzy. Jest to jedna z najpiękniejszych nizinnych rzek. Zachwyca swoją dzikością, zmiennymi krajobrazami i bardzo urozmaiconą linią brzegową. Ponadto zadziwia wręcz czystością wody i bardzo bogatą fauną i florą.

Swoją popularność zawdzięcza także bardzo dużą ilością meandrów. właśnie tym sprawia, że na Drawie nie idzie się nudzić i stale coś się dzieje. Za każdym zakrętem przed płynącymi ukazują się nowe krajobrazy.

zdjęcie: schutterstock.com

Dzisiaj Drawa kojarzy się głównie właśnie z walorami przyrodniczymi, ale jeszcze wcale do nie tak dawno była wykorzystywana jako szlak żeglugowy. Ostatni spływ drewna Drawą miał miejsce pod koniec lat 70. Historia spławiania Drawą drewna wycinanego w Puszczy Drawskiej sięga XVIII w. Jeszcze głębiej sięgają dzieje wykorzystywania Drawy do transportu innych towarów m.in. miodu.